Sedert de gemeentewet van 1836 is de groei van de ruimtelijke ordening in Vlaanderen hoofdzakelijk bepaald door rooilijnplannen en bouwvergunningen. Ook tijdens de interbellumperiode kende Hasselt een quasi organische groei, straat per straat. Bestaande, smalle buurtwegen werden vaak rechtgetrokken en verbreed, zoals in het rooilijnplan voor de Toekomststraat uit 1932. De bouwregels voor nieuwe riante woningen langs de Toekomststraat en andere straten waren beperkt. In de bouwvergunning lijkt de focus vooral gericht op het gevelontwerp, inclusief de snede van de gevel. Belangrijke aandachtspunten zijn de bouwlijnen (volgens de rooilijnplannen), de hoogte van de dorpel en de diepte van de oversteek van een erker of balkon boven het voetpad. Dit lijkt te zorgen voor een relatief grote vrijheid voor de architecten en private opdrachtgevers.